استراتژی جدید انرژی برای اتحادیه اروپا

کمیسیون اروپا استراتژی جدیدی را برای سیاست انرژی در این منطقه اعلام کرده است.

مقامات این کمیسیون روز چهارشنبه (10 ژانویه) با ارائه طرحی برای مبارزه با گرم شدن کره زمین پیشنهاد کردند که کشورهای عضو اتحادیه اروپا تا سال 2020 میزان تولید گازهای گلخانه ای خود را حداقل بیست درصد کاهش دهند.

به گزارش بی بی سی، ژوزه باروسو، رییس کمیسیون اروپا، گفت این استراتژی جدید برابر با یک انقلاب صنعتی است و منظور از پیشنهاد آن کاهش وابستگی اروپا به سوخت های فسیلی مانند نفت و گاز بوده است.

آقای باروسو گفت اروپا می تواند به جای نفت و گاز از انرژی قابل تجدید - از جمله انرژی خورشیدی، توربین های آبی و بادی - و بازدهی بیشتر استفاده کند.

طرح پیشنهادی کمیسیون اروپا در واکنش به نگرانی های فزاینده مقامات این منطقه در ارتباط با امنیت انرژی در اروپا پس از بسته شدن خط لوله نفتی روسیه - بلاروس اعلام شده است.

این کمیسیون همچنین از دیگر کشورهای صنعتی جهان خواست تا تصمیمی مشابه را اتخاذ کنند.

اما منتقدان می گویند که این تقاضایی ناعادلانه است چون گازهای گلخانه ای که در کشورهایی مانند هند و چین تولید می شود در مقایسه با کشورهای غربی بسیار ناچیز است.

انرژی قابل تجدید

خدمات دولتی اتحادیه اروپا به دنبال سرمایه گذاری بیشتر در بخش انرژی های قابل تجدید است و استدلال می کند که منابع انرژی متعارف هزینه های سیاسی و به شکلی آشکارتر هزینه محیط زیستی دارد.

نیاز اروپا به انرژی قابل تجدید پس از بالا گرفتن اختلافات نفتی میان روسیه و بلاروس، که دو کشور آلمان و لهستان را با مشکل روبرو کرد، به موضوعی حادتر تبدیل شد.

بنابر گزارش کمیسیون اروپا اگر در بخش انرژی قابل تجدید و همچنین تدابیر لازم برای بازدهی بهتر انرژی سرمایه گذاری نشود، واردات سوخت متعارف اتحادیه اروپا از پنجاه درصد به 65 درصد در سال 2030 افزایش خواهد یافت.

در حالیکه گزارش کمیسیون اروپا در ارتباط با موضوع انرژی هسته ای موضعی خنثی اتخاذ کرده، هشدار می دهد که هر گونه کاهش در این بخش - آنطور که برخی کشورهای عضو اتحادیه اروپا در نظر دارند - می تواند کم کردن گازهای گلخانه ای را دشوارتر کند.

گزارش پانصد صفحه ای کمیسیون اروپا - که جامع ترین سند در تاریخ اتحادیه اروپا تلقی می شود - همچنین تدابیری را پیشنهاد کرده تا بازار انرژی اتحادیه اروپا به طور کامل باز شود و پانصد میلیون شهروند آن بتوانند گاز و الکتریسته خود را از هر کشور اروپایی خریداری کنند.

در سال های اخیر اتحادیه اروپا بزرگترین قدرت سیاسی برای تمدید مبارزه با گازهای گلخانه ای پس از انقضای پیمان کیوتو در سال 2012 بوده است. اما در آخرین نشست سازمان ملل متحد در همین ارتباط، تلاش های این سازمان برای تعیین اهدافی جدید ناموفق بود.